در سال های پایانی دهه شصت که کشور ما درگیر جنگ با همسایه غربی یعنی عراق بود، کیلومترها آن طرف تر “میشل آلمایراک” یکی پس از دیگری ایده های ناب خودش را به عطرهایی تبدیل می کرد که هرکدام در نوع خود یک مگاهیت به معنی واقعی کلمه بودند. کارهای درخشانی همچون زینو از برند دیویدف، فارنهایت از برند دیور، راش از برند گوچی و البته یوپ!
“یوپ” که کلمه ای آلمانی و در اصل نام خانوادگی موسس این برند است (اما همه با تلفظ انگلیسی آن را به نام جوپ می شناسند) یک عطر به تمام معنا جسورانه بود که در ابتدا بعید به نظر می رسید شانسی برای کسب یک کرسی مستحکم در مارکت سه دهه پیش داشته باشد. در واقع همه چیز با ریسک بالایی انتخاب شده بود و این چیزی نبود که در میان عطرهای مردانه آن زمان مرسوم بوده باشد؛ یک عطر کاملا شیرین و گرم متشکل از فضاهای ادویه ای، گلی، وانیلی و چوبی با یک بطری به رنگ “صورتی” که واژه Homme یعنی “آقایان” را با فونتی درشت بر سینه خود می دید و شعار تبلیغاتی اش هم بیش از پیش چشم ها را به سمت خود می گرداند: “مردان واقعی صورتی می پوشند!”. این را هم باید اضافه کرد که برند یوپ! نه شناخته شده بود و نه در آن سال ها امکان تبلیغات به گستردگی امروز وجود داشت.
خلاصه آنکه با همه این احوالات “جوپ” بر خلاف تصور خیلی زود راه خود را به بازارهای جهانی باز کرد، خاطره ساخت و همچنان در میان تنوع بی حد و حصر دنیای عطر راه خود را می پیماید