عشق، اشتياق، رنج…
افسر جوان و جذاب نيروی دريايی امريكا، كاپيتان “Pinkerton” شيفته و مسحور “Cio-Cio San” زيبا و پانزده ساله شده است. “چو-چو سان” نيز مفتون و گرفتار عشق دريانورد زيباست. او كه دختری شكننده، فرا زمينی و حساس است علی رغم زنگ خطرهايی كه بر سر راهش قرار می گيرد، خود را فريب داده و #عشق كاپيتان را واقعی می پندارد؛ كاپيتانی كه با وجود اينكه از شكنندگی او آگاه است، او را به پروانه تشبيه می كند و می گويد من او را به دست خواهم آورد حتی اگر بال هايش آسيب ببيند… اينجاست كه “Madame Butterfly” متولد می شود؛ اپرايی در سه پرده بر مبنای اشعار اپرايی كه توسط “Luigi Illica” و “Giuseppe Giacosa” سروده می شوند و “Giacomo Puccini” از آن شاهكاری می سازد.
به نام حقيقت و زيبايی، عشق شاعرانه و غم انگيز “مادام باترفلای” تا ابد طنين انداز می شود…
“آنر” پرزنتی متوازن و دل فريب دارد. لطافتی زنانه كه به حرير و ابريشم می ماند. رايحه از نت های مريم، ياس و گل شمعدانی كه فضايی مطلقا فلورال را رقم زده، لبريز است. نت های گلی بسيار شاداب و آبدار طراحی شده اند و در اين بين نبوغ طراحان نامی اين خانه با استفاده به جا و به اندازه از ريواس، مكمل اين عشق می شود. آكوردهای بالزاميكی و اسپايسی نيز در عطر حضور دارند اما به هيچ عنوان غالب نمی شوند چرا كه نسخه مردانه “آنر” به قسمت دوم اين تصنيف می ماند. “كريستوفر چانك” سعی داشته در “آنر” زنانه نگاه خود را به چشمان معصوم “چو-چو سان” معطوف كند و فضای خلق شده به دور از هياهو، فلورال با رد پايی از اسپايس و بالزاميك باشد تا دست ما را بگيرد و وارد تصنيف اپرای “مادام باترفلای” كند؛ فلورال برای فضای عاشقانه و آكورد اسپايسی خيلی ضعيف شده برای ترغيب كردن ما به ادامه داستانی كه در “آنر” مردانه جريان دارد.
و چه ادامه غم باری كه از اين تراژدی لب به سخن می گشايد…