به طرز شگفت آوری، همه ما در درون خود یک هیولای کوچک بامزه داریم! ترکیبی به ظاهر نامأنوس و در عمل واقعی که افسانه ها و کتب روانشناسی نیز بر وجود آن صحه می گذارند و از او به عنوان یک کهن الگو یاد می کنند. کهن الگوی “دیوین آنفان” یا “کودک الهی”
اگر بخواهیم به زبانی ساده تر توصیف نماییم، “کودک الهی” همان سرشت آدمی و ضمیر ناخودآگاه ما، و سمبل یگانگی درون و بیرون ماست که از لابلای تنش ها و مخالفت های این دو متولد می شود.
واقعیت این است که برند “ایتا لیبغ دوغانژ” از همان سال های ابتدایی فعالیت، با رویکرد غیرمعمول خود در طرح ایده های مهیج و همچنین نگرش متمایز و الهام بخشی که بر اساس آن گام بر می دارد، جای خود را به خوبی در میان دوستداران هنر روایح باز کرده است.
حال و روز نت های “دیوین آنفان” در ابتدا گس، مرکباتی و نمور است. این فضای مرکباتی عمر کوتاهی دارد و خیلی زودتر از حد انتظار جای خود را به نت های میوه ای و گلی می سپارد. هلو به همراه شکوفه پرتقال که در اینجا نه وجهه مرکباتی، بلکه ساختار گلی خود را به نمایش می گذارد، بارزترین نت های ده دقیقه ابتدایی عطر محسوب می شوند. ضرب آهنگ ملایم رایحه، در ادامه تندتر و سنگین تر می شود. “مارشمالو” با بوی فانتزی و مهیج خود به همراه آکورد فلورالی که گل های سفید سرمنشا آن هستند، شیرینی اغواکننده ای به قلب رایحه تزریق می کنند؛ چیزی که طراح این کار جناب آنتوان لی، قبلا هم با طراحی کاری همچون کریستال نویر ورساچ نشان داده بود تبحر خاصی در ایجاد آن دارد. عطر با حفظ همین خط سیر، شاخ و برگ پیدا می کند. ابتدا تنباکو (یا برگ تنباکو) که اصلا از خشونت و کثیفی نشانه ای ندارد و سپس رایحه خاک اندود جیر که او هم با حضور مشک مجال زیادی برای عرض اندام پیدا نمی کند. کهربا، وانیل، مشک پایان این عطر را پودری و بالانس شده ارائه می کنند.
پس چنانکه گفته شد “دیوین آنفان” عطری است مهیج و پرشور که با وجوه گلی، میوه ای و گورماند(خوراکی) خود شیطنت کودکی، و با وجوه تنباکویی، خاکی و چرمی خود ، سعی در بازسازی چهره ای خشن و جدی دارد.