مرثیه ای برای زیبایی از دست رفته…
زندگی “جو” در “کابوی نیمه شب” همچون یک بازی قمار است که او رو در روی حریف سرسختی به نام سرنوشت نشسته و بی درنگ با امید به بهبود روند بازی ریسک می کند؛ غافل از اینکه سرنوشت خواب دیگری برای او دیده است.
“فت الکتریشن” با الهام از این تراژدی به بیان حوادث تلخ و شیرین آن می پردازد. در ابتدا “جو” که جوانی خوش سیما است و در تگزاس روزگار می گذراند، تصمیم می گیرد برای ساخت آینده ای ایده آل به نیویورک سفر کند. مسیر عطر با تاپ نتی بزک شده به صمغ المی، فلفل سیاه و کمی بعد بویی شبیه جیر آغاز می شود. وقتی جوان پا به نیویورک می گذارد با مردی آشنا می شود که نقش تاثیر گذاری در اتفاقات داستان ایفا می کند. این نقش را وتیور در عطر بر عهده دارد. “وتیور” در “فت الکتریشن” به طور خاصی با پیش زمینه های ذهنی ما متفاوت است. به جای فضای سبز و گس یا حتی فلزی بیشتر چوبی است. در کنار آن، نت های چوبی دیگری هم در ترکیب عطر به کار رفته اند. حوادث و پیشامد هایی که در ادامه برای “جو” رقم می خورد نه تنها شاد و زیبا نیست که غم آلود و غیرمنتظره است. اجزای مکمل فضای چوبی، مر و اپوپوناکس دو گونه از خانواده رزین ها هستند که پایان عطر را به دو وجهی چوب و صمغ تبدیل می کنند. پایانی تراژیک برای مردی که زیبایی، سلامتی و معصومیت خود را از دست رفته می بیند…
بنابراین “فت الکتریشن” را می توان ارائه ای متفاوت و به گفته برند نیمه مدرن از وتیور دانست که بیشترین حجم آن را روایح چوبی و بعد از آن فضایی چسب گونه و بالزامیکی تشکیل می دهند. عطری خطی که نمی توان آن را سخت پوش دانست.