التيام يك زخم…
“نِوِرمور” تلاش های نافرجام برای يك عطش بی انتهاست، سرخوشی های بيهوده در پی عشقی ناكام…”نورمور” التيام زخمی عميق با توهمات بيهوده است…
شب و است و ديرهنگام،هوا مملو از عطر “نورمور”، در پی ديدار معشوقه و نوشيدن جرعه ای شراب، تلخی ديدار آخر شايد برای مدتی كوتاه به باد فراموشی سپرده شود.
شروعی آلدهيدی و ميوه ای متمايل به رايحه مشروبی كه باحضور فلفل، فضايی تلخ و سنگين بر عطر سايه افكنده و دوگانگی حساب شده و هدفمند را پيش می برد. زعفرانی ناب با شرابی كه پايانی تلخ در انتظار آن است در ادامه وارد داستان می شود. جوز هندی با رزی كه سعی می كند عاشقانه ای را رقم زند ديگر بازيگران اين عرصه اند. رز و زعفران اسپايسی شده مقداری چوبی می شوند و همچنان با حال و هوای مشروبی به كار خود ادامه می دهد. پس از عبور از نت ميانی “نورمور” كه به حقيقت نزديكتر می شود، ملايم تر شده و از خواب و رويا بيدار می شود. فضای سهمگين همچنان با تاكيد بر زعفران و رز كه مقداری چرمی به نظر می رسد با تواضع رو به زوال می رود اما همچنان يك مدعی است.
گرم، تلخ، شيرينی دارويی، رز و زعفران اسپايسی تا دقايق نهايی به مشام می رستد و از قدرت قابل قبولی برخوردارند.