تبلیغات پر سر و صدا و پرحاشیه ی جدیدترین عطر “الساندرو گوالتیری” تمام توجهات را از سراسر دنیا به سوی این برند سرازیر کرد. عده ای با شوق فراوان به دنبال کسب اطلاعات از این محصول، سایت های مختلف را یکی یکی زیر و روو می کردند تا بلکه بتوانند نکته تازه ای دریابند؛ از آن طرف اما تبلیغات نه چندان مرسوم و عرف این محصول به مذاق برخی خوش نیامد و متعجب و شگفت زده، میلی به دنبال کردن اخبار این برند نشان ندادند.

البته این اولین باری نیست که “گوالتیری” بی پرده و صریح از کانسپت عطرهایش پرده برداری می کند. او قبلا هم در آثار خود نشان داده که ساختار و چهارچوب برایش تعریف نشده است. هرچند به اعتقاد بسیاری از افراد از دید هنری «چهارچوب» معنایی ندارد، اما باز هم در این زمینه اختلاف نظر زیادی وجود دارد.

تیزر تبلیغاتی سادوناسو، نوید رویارویی با عطر عجیب و غریبی را میداد که لااقل اثری از معصومیت در آن نباشد. اما در اولین تست این رایحه بر خلاف پیش بینی، با رایحه ای شیرین رو به رو می شویم که بوی خوراکی مانند و لطیفی را تداعی می کند. بویی شبیه به رژ لب در کنار رایحه ی شیر جوشانده شده، یک کوکی کره ای و حس حال پودری برنج؛ علی رغم تمام ذهنیت ها دریغ از حتی یک رگه ی ضعیف از رایحه انیمالیک.

هرچقدر که به رایحه زمان بیشتری داده شود بوی دسر مانند و پودری ادامه پیدا می کند، سپس عطر به سمت فضایی صابونی و تمیز (همچون بوی بدن در زمانی که از حمام بیرون آمده) حرکت می کند.

لطافت گرم سادوناسو، بیشتر تصویری از موجودی شکننده را تداعی می کند که در شرف لغزش است.

هرچقدر منتظر شرارت از این رایحه باشیم برعکس عطر به سمت لطافت بیشتری سوق پیدا می کند. رایحه ای شیری-مشکی و لطیف همچون ابریشم…

اینکه «چه زمانی سادوناسو بویی می دهد که باعث شود مردم یا سرگردان شوند یا گیج به من نگاه کنند؟» سوالی بود که من در اوج گرما و پس از پوشیدن این عطر از خود پرسیدم. اما پاسخی که از مردم دریافت کردم اصلا عطری نبود که برایشان یادآور بوی مشمئزکننده یا لااقل چیزی که گوالتیری در تبلیغاتش از آن دم می زد باشد.