سيرى در طبيعت…
طبیعت و زیبایی های او همواره ریشه در روح و جان آدمی داشته و سرمنشا الهامات بشر و مُسَکّن آلام و رنج های او بوده و هست. رابطه طبیعت و انسان در یک کلمه خلاصه می شود و آن چيزى نيست جز آرامش…
و اما چگونه می توان این زیبایی را ستود؟ باید گفت تنها با زبان هنر. هنر است که می تواند گوشه ای از رازهای پنهان این طبیعت پیچیده را به نمایش بگذارد و تنها هنر قدرت بازگویی این چرخه باشکوه و بی نظیر را دارد.
“نابیله ۱۹۴۲” در “وسپری آروماتیکو” به ستایش مادر انسان یعنی طبیعت پرداخته است. وسپری سفری است مطبوع و دلپذیر در امتداد مدیترانه ی دوست داشتنی؛ از جنوب ایتالیا تا سواحل شمال غرب این کشور و سپس جنوب فرانسه. شروعی پرانرژی از دل باغ های مرکبات سیسیل، نوید بخش یک سفر هیجان انگیز است. هنوز مشام لبریز و سرمست از بوی لیموی سیسیلی است که با گذر از کنار کوهستان های ایتالیا، وزش رایحه ای سبز و آشنا در ذهن نقش خاطره می زند، گویی مخاطب این سفر را در گذشته خود به خاطر می آورد.
البته که نقش دریا را نمی توان در این سفر فراموش کرد. حس و حال نمکین مدیترانه در لحظه لحظه مسیر تا پایان به وضوح احساس می شود. در نهایت خورشید وسپری در حالی به غروب خود نزدیک میشود که سفر هیجان انگیز آغازین اکنون به نقطه آرامش خود رسیده است و آرامشی از دل طبیعت را نويد مى دهد. استراحتگاهی جنگلی در نزدیکی ساحل با بویی آروماتیک و چوبی پایان این سفر به یادماندنی است.
وسپری آروماتیکو عطری مرکباتی، دریایی و آروماتیک است. تاپ نتی لیمویی و بانشاط در ترکیب با رایحه ای نسبتا کلاسیک و گیاهی گلی از جنس شمعدانی، سرو کوهی و رزماری فضایی کلاسیک در عین حال نوین را به تصویر میکشد. رایحه آکواتیک و دریایی در پس زمینه رایحه تا انتها حضور دارد و در بیس نت شاهد رایحه ای چوبی، آروماتیک هستیم.