برای انتخاب مقصد سفر، نه “Reunion Island” توانست نظرها را به خود جلب کند و نه “Haiti” در آمریکای شمالی. این جاوا بود که گویا کیمیایی اسرار آمیز را در خود جای داده بود. بنابراین نه “وتیور بوربون” با فضای پیچیده و نمکی‌اش و نه “وتیور هائیتی” با فضای سبزش نتوانستند نقشی در این نمایش شگفت‌انگیز داشته باشند. این بار “وتیور جاوا” با حس و حال دودی اسپایسی خود، نقش اول این نمایش را بازی می‌کند.

وقتی در میان مزارع سرسبز جاوا پرسه می‌زنیم، با دو چیز همراه می شویم: مخروط آتشفشان ایجن و بوته‌های وتیور؛ ریشه های بلند آنها در سراسر مسیر ما را همراهی می‌کنند.

“جیان لوکا پریس”، بنیانگذار برند “پریس مونت کارلو” دقیقا بخاطر همین گیاه این مقصد را انتخاب کرد. شاید به دلیل نزدیکی به آتشفشان‌های بزرگ فعال باشد که وتیور جاوا هرچند سبز است، اما آن  شفافیت و وضوح خانواده خود را ندارد؛ برعکس، تند، دودی و سوخته است.

برای به دست آوردن روغن معطر این گیاه، ریشه های آن اول بریده و خشک می شوند، و سپس از طریق تقطیر با بخار عصاره گیری می شوند.

عطر “وتیور جاوا” تفسیری منحصر به فرد از گیاه وتیور است. نت‌های آغازین و تازه این عطر همچون برگاموت،گریپ فروت و فلفل، عمر چندانی ندارند و به سرعت جای خود را به رایحه‌ی چوبی خاکی وتیور می‌دهند. رایحه ای که به طرز متفاوتی با رگه‌های گیاه شمعدانی همراه است.

نقش اصلی این عطر همانگونه که ذکر شد، وتیور جاوا است که رایحه ای دودی و سوخته دارد، و وجوه سبز، گلی و ادویه ای به پیچیدگی های آن می افزایندـ

در مجموع اگر از طرفداران نت وتیور هستید و به دنبال گونه ای خاص و متفاوت از آن می گردید، پریس مونته کارلو وتیور جاوا ممکن است همان چیزی باشد که به دنبالش هستید.