اکسیر معجزه آسا: سرکه

گیاهان تلخ، کافور، اسید و ادویه،
اینها چیزهایی هستند که از مردمان عاقل محافظت می کنند.

جمله فوق الهام گرفته از یکی از محصولات معجزه‌آسای معطر می‌باشد. آیا یک ترکیب معطر ممکن است توانایی محافظت از بدن را داشته باشد؟ تاریخ ثابت می‌کند که نه تنها ممکن است، بلکه بسیار محتمل است که اینگونه باشد.

در طول طاعون بزرگ در تولوز بین سال‌های 1628-1631 (با تعداد نزدیک به 500,000 قربانی)، چهار دزد خانه‌های مردگان را غارت می‌کردند. پس از اینکه عمل آنها فاش شد دستگیر و زندانی شدند. دزدان در آستانه سوزانده شدن در آتش، ناخواسته قاضی‌ها را به دلیل مقاومتشان در برابر طاعون مجذوب خود کردند. در تلاش برای پی بردن به این حقیقت که چگونه ممکن است، دزدان در ازای راز خود، مرگ ملایم‌تری را با حلق آویز کردن درخواست کردند؛ دستورالعمل معطر آن اکسیر که قبل از ورود به خانه‌ها، برای محافظت از خود تمام بدن خود را به آن آغشته می‌کردند. عبارت سرکه 4 دزد (“‘Four Thieves Vinegar” و Acetum Quator Furum) برخاسته از همین داستان است.

همین اتفاق در سال 1720 در مارسی نیز رخ داد که در آن دزدان به طور داوطلبانه دستور را با مردم رنج دیده شهر در میان گذاشتند و به این ترتیب جان خود را نیز نجات دادند. نام سرکه مارسی یا درمان مارسی نیز برخاسته از این داستان می‌باشد.

استفاده از کافور، ادویه و سیر در اکسیرهای محافظ کمیاب، ریشه‌ی علمی دارد. اگر یک حبه سیر یا تکه‌ای میخک را زیر میکروسکوپ  تماشا کنیم، می‌بینیم که چگونه باکتری‌ها و میکروب‌ها نمی توانند وارد محوطه داخلی ظرف شوند و فاصله خود را بیشتر می‌کنند. این استدلال احتمالاً به همین اندازه در رابطه با دفع کک مبتلا به طاعون صادق است.

دکتر فرانسوی آروماتراپی(رایحه درمانی) ژان والنت (1920-1995) این داستان را معتبر می‌داند. در کتابش، حرفه‌ی رایحه درمانی، به نقل از آرشیو پارلمان تولوز، ادامه داد: دستور اصلی توسط چهار دزد که در سال‌های 1628-1631 در منطقه اطراف تولوز دستگیر شدند، فاش شد.

سرکه چهار دزد در سال 1748 در کتابی قدیمی نوشته شد، مدت کوتاهی قبل از انقلاب فرانسه، و همچنان به عنوان مایع ضد عفونی به فروش می رسید.

در قرن‌های گذشته، خانم‌ها و آقایان صاحب نام با افتخار از دستور العمل‌های خود برای اکسیرها و عطرهای خانگی مربوطه محافظت می‌کردند و برای عمارات بزرگ غیر طبیعی نبود که اتاقی را برای تهیه این معجون‌های ارزشمند اختصاص دهند. ظهور داروخانه به عنوان تامین کننده محصولات معطر، دسترسی را به طور گسترده‌ای افزایش، و همگام با ظهور سرویس های بهداشتی و توجه بیشتر به بهداشت در قرن 18 کاهش یافت.

دستور تهیه اکسیر برای پوست‌های حساس‌تر شامل سرکه سیب بود؛ به دلیل نزدیکی آن به Ph طبیعی پوست برخلاف سرکه شراب که بسیار اسیدی می‌باشد. این اسید مصارف آرایشی دارد، زیرا صابون‌های قلیایی، پوشش اسیدی طبیعی پوست را از بین می‌برند، در حالی که پوشش با سرکه (الکلی یا غیر الکلی، همانطور که در فرمول مشخص شده است) به تعادل مجدد پوست کمک می‌کند. همچنین برای افراد مبتلا به لک به عنوان یک ضد میکروبی جانبی عمل می‌کند. 

همچنین به نظر می‌رسد رزماری در آن زمان ماده‌ای محبوب در تهیه محصولات معطر بوده است، دست کم این نکته در هملت شکسپیر را فراموش نکرده‌ایم که «رزماری وجود دارد، آن هم برای یادآوری». از این گذشته، نمایشنامه نویس بزرگ با طاعون بزرگ ناآشنا نبود، زیرا خواهر و برادرش در اثر این بیماری از دست رفتند و تئاتر او به دلیل شیوع بیماری در لندن بین سال های 1593 و 1608 تعطیل شد.

رزماری ماده‌ای جادویی در خلق ترکیب معطر دیگری هم بود: Eau de Reine d’Hongrie!

باغ سلامتی (1579) از ویلیام لانگهام ارزش رزماری را بسیار بالا می‌برد: «رزماری فراوان بجو و در آن غسل کن تا تو را هوس انگیز، سرزنده، شادمانه و جوان کند.»

امروزه «سرکه» معطر هنوز در داروخانه های سنتی به فروش می رسد. از فواید آن می‌توان به از بین بردن شپش، بهداشت مو و غشاهای مخاطی، رفع سردرد (که روی شقیقه ها استفاده می شود)، و بهبود مشکلات تنفسی اشاره کرد.

برگرفته از سایت فرگرنتیکا

به اهتمام و نگارش مترجمان آترین استار

آخرین دیدگاه کاربران

ثبت ، نظرات کاربران